Interviews etc.
“In de loop van de jaren heb ik mijzelf nog allerlei andere dingen aangeleerd, allemaal uit geldnood geboren,” zegt Daniel Romano. “Hoe meer verschillende dingen je kunt, hoe beter je de eindjes aan elkaar kunt knopen. Zo werk ik gewoonlijk ook nog één dag in de week op de boerderij.”
Carrière najagen en ambitie nastreven laten zich in de wilde wereld van de rock ’n’ roll binnen de kortste keren licht met elkaar verwarren, zij het kennelijk niet door Henk Koorn, de voorman van Hallo Venray. “Mainstream of underground, het maakt me niet zo gek veel uit waar ik in opereer, zo lang ik maar doe wat hout snijdt voor mezelf.”
“Ja, slapeloosheid blijft een probleem, ook al probeer ik met yoga en meditatie mijn gedachten tot bedaren te brengen,” zegt Conor Oberst. “Voor mijn welzijn is het al even noodzakelijk om geregeld de natuur op te zoeken. Naar de sterren kijken, door een bos wandelen of langs de oceaan slenteren, werkt bij mij gegarandeerd louterend.”
Die man in jacquet met dat lijkbleke gezicht leek in dat blauwige licht wel een dubbelganger. Maar nee, het was echt niemand minder dan de burgervader van Amsterdam in hoogsteigen persoon, die de Nits aan het eind van dat lange jubileumconcert in de Paradiso een lintje kwam opspelden.
“Een typisch Iers liedje draait om verlangen en dan met name heimwee,” zegt Luka Bloom. “Wij Ieren houden er nu eenmaal van om verstoken van huis en haard te houden van ons vaderland. Misschien wonen we er nog wel het liefst van al in onze verbeelding.”
John Butler. Eerlijk zeggen: weleens van de goede man gehoord, laat staan ooit iets van hem beluisterd? Toch raakte zijn aanstaande optreden in de Amsterdamse poptempel Paradiso in een vloek en een zucht uitverkocht. In het verre thuisland Australië kent de populariteit van de Million Dollar Hippie al sinds de vroege jaren nul geen grenzen.
Tot voor drie jaar terug deed hij voor een luizige vijftig dollar zijn kunstje voor anderhalve man en een paardenkop. Tegenwoordig hoeft Robert Ellis niet langer op de achterbank van mijn auto te slapen en treedt hij op voor een geïnteresseerd publiek. “Ik houd er nog steeds geen rooie cent aan over, maar het lijkt nu tenminste alsof ik iets voorstel.”
Blaudzun ontvangt aan een tafeltje midden in een kleine concertzaal, waardoor het tafereel oogt als een examen of misschien zelfs wel een verhoor. Maar zet het geluid erbij aan en er klinkt een prettig gesprek met een innemende prater, wiens zachtmoedige stem eigenlijk niet past bij zo’n beer van een vent in een knerpend leren jack.
"Eigenlijk voel ik me momenteel lichter en vrijer dan in mijn jonge jaren," zegt Suzanne Vega. "Wat mezelf nogal verbaast, want van nature ben ik allesbehalve zorgeloos. Ik heb nog nooit een moment van perfectie gevoeld.”
“Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik met Daryll-Ann zo abrupt ben gestopt. Spijt vind ik zo’n kansloze emotie,” zegt Jelle Paulusma een kleine tien jaar na dato. “Het heeft ook totaal geen zin om het na tien jaar alsnog proberen uit te praten. De meeste mannen zijn sowieso niet goed in staat een open gesprek te voeren.”