Interviews etc.
“Blijf even hangen, wil je. Ik moet nu naar buiten om een taxi te pakken, anders kom ik te laat voor mijn volgende afspraak.” Terwijl hij zich naar Brook Street, hoek New Bond Street laat vervoeren, vertelt Elvis Costello over 'For The Stars', de popplaat dat hij maakte met de Zweedse mezzosopraan Anne Sofie von Otter.
"Rond mijn tiende ging ik nummers van bijvoorbeeld U2 analyseren en begon ik ook zelf teksten in het Engels te schrijven," zegt Gert-Jan Mulder alias Brainpower. "Als ik nu dingen van vroeger terugleees, sta ik soms echt versteld van mezelf.”
"De Nits worden over de grens meestal met egards ontvangen,' vertelt voorman Henk Hofstede. "Zo informeerden we eens bij het inchecken in een hotel in Wenen voorzichtigjes tot hoe laat we de volgende ochtend in de ontbijtzaal terechtkonden. We kregen het gewoon voor het zeggen. Denn sie sind ja doch Künstler.”
Op het nieuwe album van Rowwen Hèze maakt Jack Poels lange wandelingen met zijn hond door de ’s winters zo troosteloze Peel, hij hangt in de kroeg, viert kermis of zakt zomaar een nacht door, hij gaat eens met een stel kameraden op vakantie naar Ierland of Amerika, en anders blijft hij wel de godganse dag in zijn nest liggen - 'niets zoeken en niets vinden'.
Al om een uur of negen Californische tijd hangt Randy Newman op het kantoor van zijn platenfirma fris en monter aan de telefoon. Behoorlijk matineus voor iemand die in de bloei van zijn leven bij voorkeur de godganse dag languit op de bank voor de televisie lag.
Waar de foto’s veelal een lichtelijk verloederde vrouw laten zien, blijkt Lucinda Williams in werkelijkheid een kekke veertigplusser, koket opgemaakt en keurig in de kleren gestoken. In weerwil van haar reputatie toont ze zich bovendien een opgeruimd type met een vlotte babbel, die des te innemender overkomt dankzij haar onweerstaanbare southern drawl.
Amper een kwartiertje na afloop van zijn optreden in het Opera House van Blackpool ontvangt Elvis Costello voor de artiesteningang enkele tientallen aanhangers van het eerste uur. Minzaam keuvelend deelt de gewezen angry young man van de Britse new wave handtekeningen uit en de vrouwelijke fans mogen zelfs een zoen van hem stelen.
Allebei met een zonnebril op stappen ze uit de taxi over het beschaduwde trottoir linea recta het Stedelijk Museum binnen. Kunnen de jongens van Tindersticks soms net als hun muziek zo moeilijk het daglicht verdragen? De werkelijkheid blijkt als altijd prozaïscher.
“Wat willen wij meisjes op een avondje uit? Niet wat de jongens willen. Wij meisjes willen alleen maar dansen. Ja toch? Wat zeg je? Wil jij ook best wel dansen? Met mij? Ja? Oké, kom dan maar. Help hem even het podium op, wil je.” En daar staat hij dan in zijn bezwete Texas-T-shirt, de trui om het middel geknoopt, zij aan zij met zijn idool Sharleen Spiteri.
Jeff Tweedy zit een stuk warm appelgebak met vanille-ijs soldaat te maken, dat hij wegspoelt met een flesje cola. Jay Bennett hangt ondertussen amechtig op de bank uit te buiken van een machtige salade. Als rechterhand rust op hem nochtans de taak het gesprek te trekken, zodat zijn maat zich mooi kan beperken tot wat hij werkelijk kwijt wil.