Lucinda Williams

Wilcoholic

Wat viel die nieuwe Wilco mij op eerste gehoor vies tegen, zeg. Maar goed, opperhoofd Jeff Tweedy, door de onvolprezen Duitse editie van Rolling Stone uitgeroepen tot ‘onze favoriete hoedendrager’, had vooraf natuurlijk niet voor niets laten weten hoe graag hij ons Wilcoholics eens op het verkeerde been wou zetten.

Sleets

Op welke kwade dag kwam er nou sleet op het woord passie? Toen het ik weet niet meer wanneer in personeelsadvertenties begon op te duiken als zijnde een functie-eis? Of toch pas sinds ’s lands grootste kruidenier die op de kleintjes blijft letten er ergens in de jaren nul brood mee ging bakken? En dat bovendien met liefde, toe maar.

Lucinda Williams - Southern Comfort

“Alle kommer en kwel blijven een mens tot in lengte van dagen bij, dus de bron van inspiratie kan eigenlijk nooit opdrogen”, zegt Lucinda Williams aan de telefoon op kamer 624 in viersterrenhotel Monaco in San Francisco. “Sterker zelfs, naarmate je meer levenservaring opbouwt en meer levenswijsheid vergaart, groeit je creativiteit.”

Wezenlijk

Nee, muziek luisteren is niet meer wat het is geweest. Waar is de tijd gebleven dat wij allemaal een cd in de lade schoven of af en toe nog eens een lp op de draaitafel legden en anders wel de radio aanzetten. Waarbij de veelgebruikers onder ons de deur niet uitgingen zonder een walkman of een discman.

Binnenin

Ik kom al bij Tivoli over de vloer sinds die zondag toen de anarchopopgroep Drukwerk, destijds landelijk bekend van de non-hit 'Ik Verveel Me Zo (In Amsterdam-Noord)', een geweldige cover à la Sir Douglas Quintet van Bob Dylan’s protestlied 'A Hard Rain’s A-Gonna Fall', sinds Drukwerk dus die open middag in het bezette NV-huis gratis en voor niks kwam opluisteren.

Gemaakt

Een zekere Douwe Bob stond afgelopen vrijdag in een stijf uitverkocht Tivoli Utrecht, terwijl er voor de intimate evening met Americana-icoon Lucinda Williams komende zondag in Paradiso Amsterdam nog volop kaarten verkrijgbaar zijn. Nee, gekker moet het niet worden, sterker zelfs, gekker kán het niet worden.

Lucinda Williams - Op doorreis

Waar de foto’s veelal een lichtelijk verloederde vrouw laten zien, blijkt Lucinda Williams in werkelijkheid een kekke veertigplusser, koket opgemaakt en keurig in de kleren gestoken. In weerwil van haar reputatie toont ze zich bovendien een opgeruimd type met een vlotte babbel, die des te innemender overkomt dankzij haar onweerstaanbare southern drawl.

Roosbeef - Het meisje met het rode haar

Als innemende bakvis won ze De Grote Prijs van Nederland, gevolgd door een mini-cd met vingeroefeningen en optredens bij de vleet. Ondertussen liet de meesterproef van haar vehikel Roosbeef wel steeds langer op zich wachten. "Je moet niet iets goed vinden zoals het is wanneer je weet dat het nóg beter kan.”

Lucinda Williams - Het drama voorbij

“Hallo, dit is Lucinda. Spreek alsjeblieft een bericht in en alsjeblieft: ga stemmen en kies voor vrede en revolutie.” Wanneer ze bijna een maand later de telefoon haar nieuwe woning ergens in de heuvels van Hollywood wél beantwoordt, is Barack Obama inmiddels de aanstaande president van de Verenigde Staten.

Winter

Met pijn en moeite komen de dagen op gang om het alweer vroeg voor gezien te houden. Geen enkele reden dan ook het bed uit te stappen, of het zou moeten zijn om op de bank verder te gaan liggen.

Lucinda Williams - Een verwoeste ziel

Uit haar beklemmende muziek valt geen greintje troost te putten. Sterker nog: wie haar uitzichtloosheid herkent, kan er zelfs finaal van streek door raken. Zou de ziel van Lucinda Williams een landschap zijn, dan was het een woestijn – zo ver het oog reikt, niets dan leegte.

Abonneer op RSS - Lucinda Williams