“Eens een Texaan, altijd een Texaan,” zegt Nanci Griffith. “Het westen met zijn stof, het oosten met zijn olievelden, de Golf van Mexico - ik zie het allemaal bij wijze spreken dagelijks voor mijn ogen. Ik mis toch zo ontzettend die smeltkroes van etnische culturen, waarbij ik het jammer vind dat ik zelden meer de gelegenheid krijg om Spaans te spreken."