Cabaret

Volgende week is het na een dikke twee maanden alweer voorbij. Optreden nummer 34 van de in totaal 39 bracht het Avalanche Quartet naar de Verkadefabriek in Den Bosch. Schuin aan de overkant van de straat ligt de gewezen sigarenfabriek Willem II, sinds ruim een kwart eeuw het onderkomen van poppodium W2, indertijd nog officieel geopend door niemand minder dan John Hiatt, doch dit tussen haakjes. ‘Cabaret’, stond er op het elektronische informatiebord boven de kassa achter de naam van het kwartet per abuis vermeld. Niet dat er tijdens deze ‘Ode aan Leonard Cohen’ niets te lachen zou vallen, want voorman Henk Hofstede weet hoe je een anekdote ook met de tong in een wang kunt vertellen. Bijvoorbeeld deze: eind jaren tachtig was hij met de Nits te gast in dezelfde Belgische tv-show als de Canadese bard, die in de kantine tegenover hem kwam zitten en vervolgens plompverloren verzuchtte: “Henk, I've made a mess of my personal life.” Ja, het leven is een cabaret, zij het zelden om te huilen van de lach.

Natuurlijk is het vloeken in de kerk om hardop stiekem te vinden dat het Avalanche Quartet mooier klinkt dan Leonard Cohen zelf. Geen kwaad woord over diens eigen voordracht, maar werden al zijn albums na die onovertroffen trits Songs Of Leonard Cohen, Songs From A Room en Songs Of Love And Hate soms niet verknoeid door een foeilelijke begeleiding? En hoe onberispelijk dat zigeunerachtige podiumorkest van hem ook mag spelen en zingen, de kamerfolkversies van het Avalanche Quartet doen de melodieuze pracht van zijn bezonken liedjes toch zonder meer beter uit de verf komen? Nou dan. Plus dat wie houden van gemengde dubbelzang hun hart nog eens extra kunnen ophalen, want Henk Hofstede en Marjolein van der Klauw laten zich beluisteren als een soort omgekeerde Gillian Welch en David Rawlings. Verstilder dan het Avalanche Quartet krijg je het vandaag de dag trouwens zelden meer te horen. Zo stolde die zachte winteravond in de Verkadefabriek de tijd. En het voelde niet doods, nee, het leek wel iets eeuwigs. Voor zolang als het duurde uiteraard, of eigenlijk nog wat korter zelfs, want midden in de toegiften moest je er als een haas vandoor om de trein terug te halen.