Sonic Youth

“Zo gauw we enige aandacht begonnen te trekken, kwamen er op ons gmail-account plotseling berichten binnen van allerlei ons onbekende gasten die iets voor ons konden betekenen. Dat soort figuren mijden wij dus als de pest,” vertelt de bassist van Parquet Courts. “Als paranoïde punk kids hebben we behendig leren navigeren in de muziekindustrie.”

De hoogste tijd voor een Bloody Mary, met alles erop en erin. Het loopt pas tegen vieren, maar hij heeft er inmiddels al een dikke vijf uur interviews op zitten. “Of dit beter is dan werken voor de kost?” herhaalt Kurt Vile de retorisch bedoelde vraag. “Nou, dit is ook werken, hoor. Al moet ik inderdaad toegeven: beter dit dan gewoon werken.”

Licht voorovergebogen als altijd komt Neil Young met dat typische hippiegangetje van hem de zitkamer van de suite binnensloffen. “Zo, jongens.” De jongens staan als één man op om hem de hand te schudden en zich voor te stellen: naam en land van herkomst. Die glimlach van hem, denkt de Hollander ook deze keer weer, is die nou guitig of spottend?