Robert Ellis

Zo’n twintig minuten onderweg schonk de Texaan zijn drie muzikanten een glaasje Tennessee whiskey in en zette hij de kloeke vierkante fles aan de mond. Toen ging hun optreden pas echt loos, vooral in de hogeschoolgitaarduetten. Na afloop beloofde Robert Ellis nochtans: “Volgende keer wordt het beslist beter.”

Tot voor drie jaar terug deed hij voor een luizige vijftig dollar zijn kunstje voor anderhalve man en een paardenkop. Tegenwoordig hoeft Robert Ellis niet langer op de achterbank van mijn auto te slapen en treedt hij op voor een geïnteresseerd publiek. “Ik houd er nog steeds geen rooie cent aan over, maar het lijkt nu tenminste alsof ik iets voorstel.”