JW Roy

Na zonneschijn komt steevast regen. Huwelijk alsnog naar de filistijnen en, een geluk bij een ongeluk, pats daaroverheen de nieuwe liefde van zijn leven. Inspiratie edoch nul komma nul, want al te verward en de uitputting nabij. Pas na twee jaar begon het weer te borrelen en te gisten, daar in die woonboot aan het Buiten-IJ van Amsterdam.

Een folkie uit de Appalachen die een liedje van Jacques Brel doet? Het lijkt te gek voor woorden, maar hij bestaat wel degelijk. A.J. Roach luidt zijn naam en hij brengt 'Amsterdam' als was het de gewoonste zaak van de wereld. Het gebeurde onlangs onder de rook van kasteel Drakensteyn in Dorpshuis De Furs, domicilie van het genootschap In The Woods.

'JW Roy Weet Het Zeker…' is een verzameling persoonlijke liedjes, gebaseerd op observaties, ontmoetingen en overpeinzingen. Maar hoe valt het te rijmen dat hij even makkelijk meeschrijft aan het repertoire van volkszanger Guus Meeuwis? “Alleen maar met jezelf bezig zijn, vind ik erg benauwend.”

“Mijn probleem was dat ik mijn privéleven en het artiestenbestaan als twee gescheiden werelden zag,” zegt JW Roy. “Maar het romantische idee van een popmuzikant die als een circusartiest van stad naar stad trekt, klopt natuurlijk helemaal niet met mijn werkelijkheid van alledag.”