Graham Parker

Van zijn reputatie als paranoïde artiest die bij het minste of geringste uit zijn slof schiet, viel niets te merken, integendeel, Elvis Costello praatte honderduit en vaak hoefde er niet eens een vraag te worden gesteld om van het een op het ander te komen. Op bed lag ‘darling monster’ Cait O’Riordan, de gewezen bassiste van The Pogues, stilletjes mee te luisteren.

Amper een kwartiertje na afloop van zijn optreden in het Opera House van Blackpool ontvangt Elvis Costello voor de artiesteningang enkele tientallen aanhangers van het eerste uur. Minzaam keuvelend deelt de gewezen angry young man van de Britse new wave handtekeningen uit en de vrouwelijke fans mogen zelfs een zoen van hem stelen.

"Ergens tussen je dertigste en veertigste beland je als popmuzikant gegarandeerd in de overgang," weet Joe Jackson. "Wie verstandig is en moedig genoeg probeert zichzelf dan opnieuw uit te vinden. Daarbij moet je natuurlijk wel het een en ander in je mars hebben, dat spreekt voor zich, want wat er niet in zit, kan er nu eenmaal niet uitkomen."