Dispuut
Iemand van de Leidse studentenvereniging Augustinus aan de lijn. Wat wilde het geval? Binnenkort gingen ze in het kader van een filmweek Rust Never Sleeps vertonen en nou leek het hun een aardig idee de avond te bekronen met een soort van forum. Of ik, die Neil Young per slot van rekening enkele malen voor Oor had mogen interviewen, daar soms geen zitting in wilde nemen. Oh ja, Henk Koorn had inmiddels toegezegd te zullen komen. Als niemand minder dan de voorman van Hallo Venray zich niet te goed voelt acte de présence te geven, zo dacht ik, wie ben ik dan om te weigeren?
Die bewuste avond zat het improvisorische filmzaaltje op het Rapenburg werkelijk barstensvol. Voor het forum na de pauze bleek de belangstelling evenmin tegen te vallen, sterker nog, er ontstond al gauw een geanimeerde gedachtenwisseling. Uiteraard kwamen The Lost Tapes uitgebreid ter sprake, waarbij Henk Koorn alle twijfel of het hem misschien niet toch kon zijn definitief wegnam met de constatering dat die vermeende Neil Young in tegenstelling tot de enige echte wel heel erg opvallend sliste.
Waarom hij zo nodig openlijk stelling moest nemen tegen de sponsoring van grootscheepse tournees en het gebruik van popliedjes in reclamefilmpjes? Hoe liet zich zijn destijds verbijsteringwekkende steun aan president Ronald Reagan verklaren? Was het feit dat hij twintig jaar na dato met Harvest Moon een regelrechte opvolger van zijn meest succesvolle album had gemaakt niet een vorm van artistieke uitverkoop? Ziedaar de kwesties die de gemoederen van de Neil Young-adepten in het Leidse bleken te bezig te houden.
En dan natuurlijk, last but not least, zijn teksten. Hoe viel zus met zo te rijmen? Wat betekende dit en wat bedoelde hij met dat? Opnieuw bracht Henk Koorn uitsluitsel. Teksten moeten bovenal goed klinken, zo betoogde hij. Neil Young nu bezat het zeldzame talent om mooie woorden uit de lucht te plukken en die vervolgens op welluidende wijze achter elkaar te zetten. Wat hij er zoal mee wilde zeggen, daar brak hij, Henk Koorn dus, zich het hoofd niet over. Hij had namelijk het gevoel dat hij Neil Young ook zo wel begreep.
