Luka Bloom

“Een typisch Iers liedje draait om verlangen en dan met name heimwee,” zegt Luka Bloom. “Wij Ieren houden er nu eenmaal van om verstoken van huis en haard te houden van ons vaderland. Misschien wonen we er nog wel het liefst van al in onze verbeelding.”

“Nee maar, ’t Oude fuckin’ Pothuys! Hier heb ik heel vroeger nog wel eens gespeeld. Al die tijd nooit meer aan moeten denken. Ja, nu komt het opeens weer boven.” Tijdens een blokje om in Utrecht, waar hij 's avonds in een uitverkocht Tivoli zal optreden, wordt Luka Bloom plotseling terug gekatapulteerd naar zijn vorige leven.

Op zijn hotelkamer aan een Amsterdamse gracht ligt op het ronde bijzettafeltje aan het raam de Volkskrant van die dag. Zo blijkt maar weer eens: Luka Bloom heeft iets met Nederland.