Wie meent de mens achter de artiest uit zijn tent te kunnen lokken, komt bij Elvis Costello van een koude kermis thuis. Net zoals het telkens weer verspilde moeite blijkt om vooraf een waslijst met vragen te bedenken. Vol enthousiasme gaat hij met het onderwerp aan de haal om er minutenlang over uit te weiden zonder dat er een speld valt tussen te krijgen.
Hoop, het is een nepgevoel. Oké, hoop staat ook voor verlangen, verwachting, vertrouwen ‒ zij het niet voor wie in zak en as zit. Want zonder uitkomst is hoop waardeloos: het lijkt iets te beloven, terwijl je op niets hoeft te rekenen.
