“De een zijn ellende is de ander zijn vermaak,” meent Adam Duritz, voorman van Counting Crows. “Tegelijkertijd kunnen mensen zich aan zo iemand spiegelen, letterlijk zelfs ‒ zoals ik als jochie met een tennisracket op mijn kamertje The Beatles stond na te doen. Die droom is voor mij werkelijkheid geworden, dus in zekere zin leef ik nu in een droom.”
