Klinkklaar

High South. De groepsnaam is alvast raak gekozen. Hetzelfde geldt voor de locatie van de hoesfoto’s, namelijk de iconische Zuid-Californische woestijn met daar dwars doorheen een blue highway waaraan op gezette afstanden een drug store, een diner en een bar room liggen. Het album opent met een coupletje a capella harmoniezang à la Seven Bridges Road. De solostemmen doen onwillekeurig denken aan Glenn Frey en Don Henley, terwijl de rijkelijk georkestreerde ballades schmieren in de trant van Randy Meisner. De gitaarsolo’s snijden net zo scherp als bij Don Felder, de incidentele slidegitaar glijdt richting Joe Walsh en de veelvuldig ingezette mondharmonica jankt als in het begin van het countryrockepos Desperado. En wat te denken van de teksten? There are stars on the horizon as we find our way along the road, heet het in het titelnummer. I kept travelin’, no compass or companion, always hopin’ I’d find my way to me. Welnu, ze hebben niet alleen zichzelf gevonden, maar ook elkaar, met speciale dank aan een nota bene Oostenrijkse producer uit countrybastion Nashville. Kevin Campos, Marc Copely, Dillon Dixon en Jamey Garner moeten hun eigen oren amper kunnen geloven, want Our Way Back Home laat zich beluisteren als een droomdebuut, zeker ook door hun platenfirma. Sterker zelfs, naar verluidt liet niemand minder dan Mark Knopfler zich verbluft ontvallen: “Precies de Eagles.” Als dat nog niet genoeg zegt, wat dan eigenlijk wel?