Goh, zeg, dat hij überhaupt nog leefde, die Ravi Shankar, wereldambassadeur van de sitar, dit uiteraard met speciale dank aan George Harrison, die trouwens heel wat minder genadig aan zijn einde kwam.
"Reizen deed je in een busje tussen de instrumenten en de apparatuur, en de optredens vonden plaats in gymnastieklokalen en kegelbanen," vertelt Roger McGuinn. "En tussen de bedrijven door werden The Byrds ook nog eens geacht platen op te nemen, terwijl we zó lang op elkaars lip moesten zitten dat we elkaar vaak niet meer konden luchten of zien.”
