Bright Eyes

“Ja, slapeloosheid blijft een probleem, ook al probeer ik met yoga en meditatie mijn gedachten tot bedaren te brengen,” zegt Conor Oberst. “Voor mijn welzijn is het al even noodzakelijk om geregeld de natuur op te zoeken. Naar de sterren kijken, door een bos wandelen of langs de oceaan slenteren, werkt bij mij gegarandeerd louterend.”

Als altijd slordig gekleed en de haren in de war, maar verder helemaal bij de pinken, getuige alleen al zijn guitige oogopslag en geamuseerde glimlach. Want al doen zijn mystiek angehauchte liedteksten een zweverig type vermoeden, de onverminderd jongensachtige Conor Oberst begrijpt wel degelijk hoe het er in de grotemensenwereld aan toegaat.

Niet alleen een wonderkind, die Conor Oberst, maar ook nog eens een workaholic. Hetgeen de vraag doet rijzen: is muziek voor hem een roeping of een obsessie? Hij veegt een lok van zijn hippelange haar achter een oor, buigt zich bijna samenzweerderig over het terrastafeltje en zegt peinzend: “Wel, een roeping, denk ik, al lijkt het soms een obsessie."

Amerika. Shocking Blue en de George Baker Selection haalden er de top van de hitlijsten. De Golden Earring wordt er met 'Radar Love' grijs gedraaid op de classic rock-stations. En de Urban Dance Squad effende er het pad voor hele stoet rapmetal-bands. Maar alleen Bettie Serveert presteerde het om er een loyale aanhang op te bouwen.