K.D. Lang - Post-nucleair cabaret

Toen Madonna haar voor het eerst in levende lijve zag, slaakte deze de inmiddels historische woorden: “Elvis leeft en ze ziet er fantastisch uit.” En inderdaad: k.d. lang blijkt op een verwarrende wijze adembenemend mooi.

The Jayhawks - Terug in de tijd

“Ongelooflijk, dat dit nou al nostalgie is,” klinkt het na afloop van het eerste reünieconcert op Nederlandse bodem. Volgens The Jayhawks zelf is er eerder sprake van ‘een onafgedane zaak’. “We gewoon verder waar we zestien jaar geleden zijn opgehouden. Maar als er geen vraag naar was geweest, waren we echt niet weer begonnen.”

Isobel Campbell & Mark Lanegan - Paar apart

Een optreden van Isobel Campbell & Mark Lanegan is werkelijk de dood in de pot en toch blijf je de volle anderhalf uur bijna gebiologeerd staan luisteren: gebeurt er nog wat of niet? Werkelijk alles in hun verstilde muziek lijkt te sluimeren.

Melissa Etheridge - De roze rocker

Sinds het prille begin van haar carrière is Melissa Etheridge eigenlijk geen steek veranderd. Ze blijkt nog steeds diezelfde nuchtere meid uit Kansas, met dit verschil dat ze met het toenemen van het succes haar schuchterheid steeds verder heeft laten varen.

Nick Lowe - Éminence grise

Om de zoveel tijd komt hij op de proppen met een intieme prachtplaat als 'At My Age', opnieuw een melancholieke melange van country, soul en jazz voor de eenzamen der nacht. “Ik word steeds beter in wat ik doe,” aldus de zilvergrijze Nick Lowe. “Dat is geen grootspraak van mij, maar gewoon een nuchtere constatering.”

The Hold Steady - Barrock uit Brooklyn

Tussen twaalf en half een ’s middags tikken de voorman en de gitarist van The Hold Steady ieder twee Bloody Mary’s weg, terwijl ze een enorme clubsandwich en een al even imposante kom tomatensoep soldaat maken. “Ah, jij neemt alles met groente, zie ik,” zegt de een tegen de ander. “Zeker vanwege de vitaminen.”

Elvis Presley - Alles is niets

Halverwege de twintig had hij alles bereikt waar hij maar over had kunnen fantaseren. Elvis Presley had niet alleen de populaire muziek veranderd, in zekere zin had hij tegelijk de wereld veranderd. En hij was er zo steenrijk mee geworden dat hij al zijn wensen op slag kon vervullen.

Chuck Berry - Het synoniem voor rock ’n’ roll

Voor de zestigste verjaardag van Chuck Berry organiseerde Keith Richards een galaconcert voor zijn idool. Het feestvarken haalde niet alleen tijdens de repetities het bloed onder Keef’s nagels vandaan, daarbij versjteerde hij met verkeerde toonsoorten en tussentijdse tempowisselingen ook nog eens vol sardonisch genoegen het gehele optreden.

GEM - Condemned to rock and roll

GEM uit Utrecht heeft het werkelijk allemaal: de stijl, de liedjes, de uitstraling, de bezieling en wat al niet meer. “Als iets echt goed is, valt dat meteen enorm op,” aldus de fenomenale zanger Maurits Westerik op broodnuchtere toon. “Want een goede nieuwe band duikt maar eens in de zoveel tijd op.”

Roger McGuinn - Op de vleugels van The Byrds

"Reizen deed je in een busje tussen de instrumenten en de apparatuur, en de optredens vonden plaats in gymnastieklokalen en kegelbanen," vertelt Roger McGuinn. "En tussen de bedrijven door werden The Byrds ook nog eens geacht platen op te nemen, terwijl we zó lang op elkaars lip moesten zitten dat we elkaar vaak niet meer konden luchten of zien.”

Emmylou Harris - De fakkeldraagster

Net als vroeger die zwakke handdruk en dat licht klagerige stemmetje, dat van iedere vrolijkheid gespeende klaterlachje en die peilloze blik in haar ogen. Drieënveertig was ze net geworden, maar je kon het haar niet echt aanzien, tenminste als je even niet lette op dat duifgrijze haar. Hoe ging het nou toch met Emmylou Harris?

Glenn Frey - Uit een goed nest

Het is even over half negen, wijst de klok in de grote kleedkamer van Tivoli in Utrecht, waar Glenn Frey over een klein uurtje op moet. Nadat hij uit een flight case met peperdure merkkleding zijn keus heeft gemaakt en zich heeft omgekleed, schiet er nog een kwartiertje over. “De rest van de tijd heb ik nodig om te mediteren en een shotje te zetten.”

James Taylor - Een tweede leven

“Eigenlijk breng ik een soort slaapliedjes,” zegt James Taylor. “Op de een of andere manier gaat er van mijn muziek iets geruststellends en kalmerends uit. Niet voor iedereen natuurlijk, want er zijn ook mensen die er louter voor hun genoegen naar luisteren, terwijl anderen het weer afdoen als ronduit sentimentele troep.”

Melissa Etheridge - Grote schoonmaak

Het gaf toch wel even een schok om haar zo plotseling met een kaal hoofd en een licht pafferig gezicht te zien. En tegelijkertijd was het juist daardoor adembenemend om te horen hoe Melissa Etheridge zich als vanouds de longen uit het lijf zong in de Janis Joplin-klassieker 'Piece Of My Heart'. Zelden lagen kwetsbaarheid en levenskracht zo dicht bij elkaar.

Neil Young - Aan de leiband van het instinct

Licht voorovergebogen als altijd komt Neil Young met dat typische hippiegangetje van hem de zitkamer van de suite binnensloffen. “Zo, jongens.” De jongens staan als één man op om hem de hand te schudden en zich voor te stellen: naam en land van herkomst. Die glimlach van hem, denkt de Hollander ook deze keer weer, is die nou guitig of spottend?

Neko Case - In gemeenschap

“Sorry hoor, ik ben een beetje dom vandaag, maar dat ligt aan de jetlag,” zegt Neko Case als ze even ergens niet zo gauw op kan komen. Zelfs op normale spreektoon is goed te horen dat de van nature rossige zangeres gezegend is met een dijk van een stem – krachtig, onderkoeld en toch gevoelvol.

Hartstocht

“Het is verkeerd om terug te kijken, het doet de dingen mooier lijken. Voel me soms niet thuis in het heden en ik leef dan liever in het verleden.” Vroegwijze woorden uit het eerste liedje van zijn eerste plaat, dat Frank Boeijen ruim dertig jaar na dato ruim vijftig maal opnieuw zou zingen.

Kris Kristofferson - Ruwe bolster, blanke pit

"Mijn carrière stoelt voor een belangrijk deel op nostalgie, zeker weten. Dat ik na zoveel jaren nu opeens weer echt meetel, stemt me dan ook werkelijk dankbaar," zegt de bejaarde Americana-troubadour Kris Kristofferson. "Ik hoop in het harnas te mogen sterven."

Luka Bloom - Verloren tijd

“Nee maar, ’t Oude fuckin’ Pothuys! Hier heb ik heel vroeger nog wel eens gespeeld. Al die tijd nooit meer aan moeten denken. Ja, nu komt het opeens weer boven.” Tijdens een blokje om in Utrecht, waar hij 's avonds in een uitverkocht Tivoli zal optreden, wordt Luka Bloom plotseling terug gekatapulteerd naar zijn vorige leven.

Neil Young - Gedonderjaag

Na een reeks even afwisselende als wisselvallige albums in de jaren tachtig revancheerde Neil Young zich met het veelzijdige meesterwerk 'Freedom' en de melodieuze herrieplaat 'Ragged Glory'. Tijdens een telefonisch interview bleek de 'Hollywood Indian' om half negen ’s ochtends Californische tijd al helemaal op scherp te staan.

Garth Brooks - God's wil

Mogen we je even voorstellen? Garth Brooks, Amerika’s populairste countryzanger. Ho, wacht, nou niet meteen doorklikken! Want we weten wel wat je denkt: countrymuziek, dat is oubollig, zoetsappig, voorspelbaar, vervelend, kortom, de dood in de pot. Maar dan ken je Garth Brooks nog niet.

Logé

Als popjournalist kwam je vroeger nog eens ergens. In Hoogland bijvoorbeeld, een dorp onder de rook van Amersfoort, alwaar ik in zaal Concordia mijn eerste optreden van de Frank Boeijen Groep bijwoonde.

Randy Newman - Hors concours

Al om een uur of negen Californische tijd hangt Randy Newman op het kantoor van zijn platenfirma fris en monter aan de telefoon. Behoorlijk matineus voor iemand die in de bloei van zijn leven bij voorkeur de godganse dag languit op de bank voor de televisie lag.

Randy Newman - Wroeging en spijt

“Een jaar of vijf geleden heb ik mijn vrouw verlaten," begon Randy Newman. "Ik was net de veertig gepasseerd, de koperen bruiloft had ik al lang en breed achter de rug en ik wilde eindelijk wel eens een ander."

Chris Isaak - Een man alleen

“Kleedt u zich maar alvast uit,” klinkt het bij binnenkomst vanuit de badkamer. Ironisch genoeg blijkt de droogkomiek ook nog eens zélf de patiënt. Chris Isaak heeft namelijk flink de griep, vandaar dat hij voorafgaand aan elk interview keurig zijn handen wast teneinde de journalist van dienst tijdens het introductieritueel niet te besmetten.

Godverlaten

Het loopt tegen zevenen op deze snikhete zomerdag en over krap een uur moet hij het podium op. Zijn hoofd staat echter allesbehalve naar optreden, daarvoor verkeert hij al te zeer in hogere sferen. Anders gezegd: Willy DeVille is knetterstoned. Hetgeen hem overigens niet verhindert er op lijzige toon op los te kletsen.

Tom Petty - Een ander mens

Als wat moest de platenfirma zijn groep dan in hemelsnaam aan de man brengen? New wave, zo luidde de toverterm. “Powerpop, zo werd onze muziek ook wel genoemd. Powerpop!” Tom Petty slaat zich hilarisch lachend op de knieën.

Johnny Cash - Zonde en verlossing

Als jongen hoorde Johnny Cash op het veld de mannen onder elkaar spannende verhalen vertellen, die net zo sterk tot zijn verbeelding spraken als het geluid van de passerende goederentreinen in de verte. Thuis zat hij tot laat in de avond, terwijl zijn ouders al sliepen, aan de radio gekluisterd, gefascineerd luisterend naar al die muziek uit de wijde wereld.

Houvast

'What have I to dread, what have I to fear, leaning on the everlasting arms,' zingt Iris DeMent zichzelf hoop in. Een hymne uit 1887, afkomstig van het alweer ruim zes jaar oude 'Lifeline', een verzameling kerkliederen die haar moeder aan de piano op de slaapkamer placht te zingen wanneer het haar allemaal teveel werd ‒ met de ogen ten hemel gericht.

Bright Eyes - Zijn of niet zijn

Niet alleen een wonderkind, die Conor Oberst, maar ook nog eens een workaholic. Hetgeen de vraag doet rijzen: is muziek voor hem een roeping of een obsessie? Hij veegt een lok van zijn hippelange haar achter een oor, buigt zich bijna samenzweerderig over het terrastafeltje en zegt peinzend: “Wel, een roeping, denk ik, al lijkt het soms een obsessie."

Pagina's

Abonneer op Popstukken RSS