Daniel Lanois

Emmylou Harris doet niets liever dan zingen en dan bij voorkeur samen met een ander, wat sinds het midden van de jaren zeventig inmiddels moet hebben geleid tot een recordaantal gelegenheidsduetten.

Ze werpt hem een lieflijke glimlach toe als ze hem ziet komen aanlopen. T-shirt van Motörhead aan, ijsmuts diep over het voorhoofd. “Hallo Emmy, hoe gaat het nu?” “Wel goed, Dan. En met jou?” “Ik was in slaap gevallen. Om half zes opstaan, dat breekt je toch op, hè.”

“Met de jaren krijg je steeds vaker te maken met verlies,” zegt Emmylou Harris. “Eerst je jeugd en je onschuld, dan je grote liefdes en vervolgens je naasten en vrienden. Zelfs als je in je handen mag knijpen, wat ik beslist doe, dan nog kan het leven je best zwaar vallen.”